Identyfikacja opcji polityki gospodarczej i ich związku z inflacją i bezrobociem

Abstrakt

Zmiana ustroju gospodarczego po 1990 r. niosła ze sobą wiele wahań w otoczeniu makroekonomicznym. Artykuł dotyczy dwóch nieodzownych zjawisk zachodzących w gospodarce wolnorynkowej, jakimi są inflacja i bezrobocie. Obszar badań artykułu dotyczy przemian procesu inflacji oraz wahań poziomu bezrobocia w warunkach różnych opcji polityki gospodarczej. Polityka gospodarcza prowadzona po części przez Bank Centralny i przez rząd, może za pomocą narzędzi oddziaływać na kształtowanie się poziomu inflacji i bezrobocia. Do tych narzędzi należą m.in. stopy procentowe i deficyt budżetowy. Metodologia badań opiera się na modelu wahadła. Polityka gospodarcza została wyznaczona jako syntetyczny wskaźnik wypadkowej dwóch polityk – monetarnej i fiskalnej. Przy pomocy modelu wahadła ustalono, jaki charakter miała prowadzona polityka monetarna i fiskalna oraz jak finalnie kształtowała się polityka gospodarcza. Przez dominację opcji którejś z polityk rozumie się, iż w czasie cykli koniunkturalnych poziom stopy inflacji lub deficytu wahał się silniej w celu stabilizacji gospodarczej. Jednym z etapów badań było przeanalizowanie prowadzonej polityki monetarnej i wykazanie czy istnieje związek pomiędzy kształtowaniem się stóp procentowych a kształtowaniem się stopy inflacji. W podobny sposób przeanalizowana została polityka fiskalna. W artykule podjęto próbę ustalenia, czy prowadzona polityka gospodarcza była słuszna i racjonalna, oraz czy miała faktyczny wpływ na sytuację gospodarczą i w jakim stopniu.